Το διαδίκτυο είναι ένα από τα μεγαλύτερα επιτεύγματα της εποχής μας. Έχει γίνει μέρος της καθημερινής ζωής για εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο. Προσφέρει πρόσβαση στην πληροφόρηση, διευκολύνει την επικοινωνία, την εκπαίδευση και την ψυχαγωγία.

Για κάποιους είναι εργαλείο δουλειάς για κάποιους άλλους διασκέδαση και ψυχαγωγία. Για κάποιους άλλους όμως δυστυχώς είναι η αντανάκλαση της διαταραγμένης προσωπικότητας τουςκαι θα αποτελέσει το μέσο τους για τον βιασμό παιδικών ψυχών και τον κατακερματισμό της αναπτυσσόμενης παιδικής προσωπικότητας.

Σύμφωνα με τα στοιχεία που φέρνει στο φως ο ΟΗΕ, 750.000 παιδόφιλοι παραμονεύουν καθημερινά στο διαδίκτυο οποιαδήποτε ώρα της ημέρας για να προσελκύσουν ανηλίκους. Τέσσερα εκατομμύρια sites αφορούν παιδική πορνογραφία, ενώ έως και 100.000 παιδιά είναι θύματα των κυκλωμάτων παιδικής πορνογραφίας. Τα δε κέρδη από τη δραστηριότητα αυτή υπολογίζεται έως και 20 δισεκατομμύρια δολάρια το χρόνο.

Ο όρος παιδοφιλία χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά από τον Αμερικανό Ψυχολογικό Σύνδεσμο (American Psychiatric Association), για να περιγράψει μια ειδική κατηγορία ατόμων που κακοποιούν σεξουαλικά τα παιδιά. Ως παιδοφιλία ορίζεται η σεξουαλική διέγερση από ανήλικα καθώς και η δημιουργία σεξουαλικών φαντασιώσεων με παιδιά. Ο ορισμός της παιδοφιλίας δεν περιλαμβάνει την επιδίωξη της σεξουαλικής επαφής με τον ανήλικο (παιδεραστία).

Οι παιδόφιλοι ακόμη και προσποιούμενοι ότι είναι έφηβοι χρησιμοποιούν το διαδίκτυο (π.χ. chat rooms, facebook κ.λ.π) για να προσελκύσουν παιδιά με σκοπό να τα κακοποιήσουν.

Στην αρχή οι συζητήσεις είναι φιλικές, αργότερα όμως στρέφονται γύρω από σεξουαλικά θέματα, με σκοπό να πείσουν το παιδί ότι η σεξουαλική πράξη είναι καθόλα θεμιτή.

Ο χρόνος διάρκειας και η μορφή προσέγγισης του ενήλικα εξαρτάται από τις επιδιώξεις του και τις αντιδράσεις του παιδιού. Ωστόσο υπάρχουν κάποια κοινά γενικά χαρακτηριστικά που μας επιτρέπουν να αναπτύξουμε στάδια προσέγγισης του ενήλικα στο παιδί.

Το πρώτο στάδιο είναι αυτό της «δημιουργίας φιλίας», όπου ο ενήλικας αρχίζει να γνωρίζεται με το παιδί μέσω γενικών ερωτήσεων για τη ζωή και ενδιαφέροντα του.

Το δεύτερο στάδιο είναι αυτό της «δημιουργίας δεσμού» στην οποία ο ενήλικος ρωτά το παιδί για να αποσπάσει πιο συγκεκριμένες πληροφορίες για τον ίδιο και την οικογένεια και το σχολείο του. Προσπαθεί ο ενήλικας να δημιουργήσει την αίσθηση στο παιδί ότι είναι ο καλύτερος του φίλος.

Το τρίτο στάδιο είναι αυτό της «αποτίμησης του κινδύνου». Σε αυτή τη φάση προσέγγισης ο ενήλικας ρωτά για τη θέση του ηλεκτρονικού υπολογιστή που χρησιμοποιεί το παιδί μέσα στο σπίτι και για τον αριθμό και την ιδιότητα των υπόλοιπων χρηστών της ίδιας συσκευής. Έτσι από τις ερωτήσεις που λαμβάνει ο ενήλικας, αντιλαμβάνεται τις πιθανότητες να γίνουν αντιληπτές οι δραστηριότητες του από τους γονείς του παιδιού ή ενδεχομένως από άλλους ενήλικες που χρησιμοποιούν το Η/Υ.

Το επόμενο στάδιο είναι αυτό της «αποκλειστικότητας». Στη περίοδο αυτή έχοντας κερδίσει την συμπάθεια του παιδιού, το διαβεβαιώνει ότι είναι οι καλύτεροι φίλοι και μπορούν να μιλάνε ο ένας στον άλλο για τα πάντα. Σε αυτό το στάδιο ο παιδόφιλος αξιώνει την απόλυτη εμπιστοσύνη του ανηλίκου, και προχωρά στο επόμενο στάδιο.

Το «σεξουαλικό στάδιο» ξεκινά φαινομενικά με αθώες ερωτήσεις όπως π.χ. αν έχει ποτέ φιλήσει  ποτέ κάποιον/κάποια ή αν έχει αγγίξει ποτέ τον εαυτό του κλ.π.  Σε ενδεχόμενη αρνητική ή επιφυλακτική αντίδραση του παιδιού ο παιδόφιλος επικαλείται την απόλυτη εμπιστοσύνη  που οφείλουν να έχουν και να συνομιλούν για οτιδήποτε τους απασχολεί. Στη συνέχεια ζητείται να αγγίξει τον εαυτό του και να πληκτρολογήσει πως αισθάνεται, καθώς ο ενήλικος παρουσιάζεται στο παιδί ως ο δάσκαλος που θα τον οδηγήσει στην ανακάλυψη της δικής του σεξουαλικότητας και με την υπόσχεση ότι αυτό θα τον κάνει περιζήτητο εραστή ή ερωμένη. Στη συνέχεια ο ενήλικας προτρέπει το παιδί να αυνανιστεί και τον καλεί να συμμετέχει σε μια ερωτική φαντασίωσή του την οποία πληκτρολογεί, ενώ παράλληλα του δίνει πληροφορίες με το πως θα μπορούσε να ικανοποιήσει καλύτερα τον ίδιο, αν και όταν βρεθούν. Σε αυτό το σημείο ο ανήλικος γίνεται δέκτης των άμεσων και έμμεσων προτροπών του ενήλικα για ζωντανή επαφή. Η ανάπτυξη της ερωτικής φαντασίωσης εκ μέρους του ενήλικου, οδηγεί τις περισσότερες φορές στην τέλεση κυβερνοσέξ ή πραγματικού σεξ.  Ο ενήλικος επιδεικνύει φωτογραφίες με σεξουαλικές περιπτύξεις μεταξύ ενηλίκων και παιδιών, παρουσιάζοντας το ως κάτι φυσιολογικό και αποδεκτό, ενώ οι διάλογοι όλοι καταγράφονται από τον ενήλικα και τα δημοσιοποιεί σε ιστοσελίδες που φιλοξενούν πορνογραφικό υλικό.

Η διατήρηση της μυστικότητας των δραστηριοτήτων μεταξύ ενήλικου και παιδιού, επιτυγχάνεται είτε με συναισθηματικό εκβιασμό, είτε με απειλές για την σωματική του ακεραιότητα του ιδίου και των δικών του, όσο και για την αποκάλυψη στους γονείς του.

Τις περισσότερες φορές η συνομιλία μεταξύ ανηλίκου και παιδόφιλου συνοδεύεται με τη χρήση ψηφιακής κάμερας, έτσι ο ενήλικας καταγράφει ό,τι τον προτρέπει να κάνει και στη συνέχεια τα αναρτά σε σχετικές ιστοσελίδες.

Δεν υπάρχει μια συγκεκριμένη κατηγορία παιδιών, τα οποία αποτελούν αποκλειστικά τα θύματα εκμετάλλευσης στο διαδίκτυο. Οποιοσδήποτε ανήλικος δύναται να θυματοποιηθεί, αφού σε αυτό βοηθούν τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της νεαρής ηλικίας, αφέλεια, περιέργεια, η επιθυμία για περιπέτεια.

Η παιδοφιλία και η παιδεραστία δεν είναι απλά ένα έγκλημα κατά της γενετήσιας ελευθερίας του παιδιού, ισοδυναμεί με συμβολικό θάνατο της παιδικότητας και είναι βιασμός της υπό διαμόρφωση προσωπικότητας του, το οποίο θα αντιμετωπίζει ψυχολογικά προβλήματα για το υπόλοιπο της ζωής του.

Οι γονείς θα πρέπει:
- να εξηγήσουν στα παιδιά τους κινδύνους που κρύβει το διαδίκτυο,

- να τους μάθουν να μη δίνουν προσωπικές πληροφορίες χωρίς την άδειά τους (επίθετο, όνομα, ηλικία, διεύθυνση κατοικίας, αριθμό τηλεφώνου),

- να δημιουργήσουν μία λίστα με προτεινόμενους δικτυακούς τόπους και παιδικές ιστοσελίδες,

- να ελέγχουν τακτικά τις ιστοσελίδες που επισκέπτονται τα παιδιά μέσω των ‘Αγαπημένων’ και του ‘Ιστορικού’ του προγράμματος φυλλομετρητή (browser),

- ίσως να γίνει μία οικογενειακή συμφωνία για τη χρήση του Διαδικτύου στο σπίτι,

- να ελέγχουν τις ώρες που είναι το παιδί  στο διαδίκτυο και ποιες ώρες της μέρας,

- να τοποθετείται ο Η/Υ  σε χώρους, όπως είναι το σαλόνι και όχι σε υπνοδωμάτια,

- αν εντοπιστούν ύποπτα ή παράνομα στοιχεία, ενημερώστε τις αρμόδιες αρχές.